Przędziorki to prawdopodobnie „wróg numer jeden” w Twoim ogrodzie, jeśli chodzi o szkodniki. Dlaczego? Nie są wybredne – mogą żerować na różnorodnych gatunkach roślin. Szybko się rozmnażają i powodują bardzo duże szkody, doprowadzając nawet do zamierania rośliny. Są one tak małe, że trudno je dostrzec gołym okiem, i dlatego niejednokrotnie nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasza roślina została porażona właśnie przez te roztocza. Przykładowo – brązowienie i masowe opadanie igieł świerka białego, często nie jest kojarzone z tym, że roślina może cierpieć od „nieproszonych gości”, którzy wysysają jej soki i powodują dotkliwe uszkodzenia.
Biologia szkodnika
Przędziorki to bardzo niewielkie (ok. 0,5 mm) roślinożerne pajęczaki. Ich gatunków jest wiele – w naszych ogrodach najczęściej można spotkać przędziorka chmielowca (Tetranychus urticae) oraz przędziorka owocowca (Panonychus ulmi). Szkodniki te mają różne ubarwienie w zależności od gatunku, płci, fazy rozwojowej, a nawet pory roku.
W zależności od gatunku zimują samice, ukrywając się przed chłodem w glebie lub tzw. jaja zimowe, które składane są w dużych grupach na konarach czy gałęziach. Rozwój kolejnych pokoleń trwa szybko (ok. 3–5 tygodni), co daje nawet 5–7 pokoleń w ciągu roku. Larwy pajęczaków są równie szkodliwe dla zaatakowanej rośliny, co osobniki dorosłe.
Jakie uszkodzenia powodują?
Przędziorki wsysają soki z roślin, żerując na spodniej stronie liścia. Pierwszym objawem ich obecności na roślinie jest powstanie delikatnych, mozaikowatych, jasnych odbarwień na liściach/igłach, które następnie zaczynają powiększać się i brązowieć. Dodatkowo na roślinie, przy silnym porażeniu, pojawia się delikatna pajęczyna tworzona przez przędziorki, na której można zaobserwować odchody szkodnika. Ostatecznie zmiany te doprowadzają do usychania i opadania liści lub igieł, osłabiając w ten sposób roślinę i czyniąc ją bardziej podatną na choroby. Rośliny opanowane przez przędziorki słabo kwitną i owocują, a w niektórych przypadkach bardzo silnego porażenia całkowicie zamierają.
Przędziorki są polifagami – oznacza to, że atakują wiele gatunków roślin: ozdobnych, sadowniczych, warzywniczych. Występują na przykład na różach, daturach, oleandrach, różnych iglakach, malinach, truskawkach, jabłoniach, śliwach, ogórkach, pomidorach.
Jak je zwalczyć?
Bardzo szybkie tempo rozmnażania się przędziorków utrudnia ich zwalczanie. Rozwojowi szkodników sprzyja ciepła i sucha pogoda, dlatego systematyczne zraszanie roślin (byle nie w pełnym słońcu) może ograniczyć ich występowanie.
Do zwalczania przędziorków używa się środków ochrony roślin z grupy akarycydów. Zawierają one aktywne substancje chemiczne, które często są toksyczne nie tylko dla szkodników, ale i dla innych organizmów i nas samych. Ponadto na daną substancję chemiczną (kiedy stosowana jest zbyt często i bez rotacji z inną substancją aktywną) szkodnik może się uodpornić, co sprawia, że jej skuteczność spada.
Fizyczna metoda zwalczania szkodników
By skutecznie pozbyć się przędziorków nie musisz stosować chemicznych środków ochrony roślin! Możesz wybrać bezpieczniejszy środek – o działaniu fizycznym. Preparat Siltac EC nie zawiera pestycydów i można go stosować nawet na krótko przed zbiorami owoców czy warzyw. Działa naniesiony bezpośrednio na ciało szkodnika, tworząc unikalną trójwymiarową sieć, która go unieruchamia. By zabieg był efektywny należy dokładnie opryskać roślinę, ze szczególnym uwzględnieniem spodniej strony liści. Siltac EC działa już po kilku minutach. W razie konieczności zabieg należy powtórzyć po około 7–10 dniach.
